Tijdens het opgroeien vragen we kinderen, tieners en jongvolwassenen om heel veel keuzes te maken. Al deze keuzes worden gemaakt door innerlijke verlangens, maar ook door je omgeving.
Wat vinden we hiervan? Moeten we er iets mee? Kunnen we er iets mee?
Vroeger als kind vond ik de wereld heel indrukwekkend en nu vind ik het eerder verbazingwekkend. Doordat ik er goed in slaagde om indrukken tot mij te nemen kon ik mij ook goed aanpassen. Dit heeft mij vaker dan eens geholpen, maar zoals bij bijna alles had het ook een keerzijde. Gelukkig wist ik één ding zeker. Later als ik groot ben word ik verpleegkundige net als mijn moeder.
Toch bleek niets minder waar. Op mijn 15e maakte ik de keuze om sport en bewegingseducatie te gaan studeren. Waarom zou ik gaan verzorgen als ik aan de voorkant al iets voor mensen zou kunnen betekenen. Later als ik groot ben word ik een bewegingsagoog.
Een aantal stages later was er weer een keuzemoment en de richting van Leisure Management schreeuwde mijn naam. Sport als middel, maar wel in een hele vrolijke en energierijke setting. Regelen en organiseren zit in mijn DNA.
Ik was 19 jaar en nam mijn hbo-diploma in ontvangst. Ik was klaar om de wereld in te gaan, want ik had tenslotte toch een studie afgerond. Mijn carrière begon, maar door mijn jonge leeftijd en de weinige banen was het toch even spannend waar en hoe ik terecht ging komen. Wat het ook spannend maakte, was dat ik even niet meer wist wat ik nu precies wilde als ik later groot was. Een leisure manager is een groot begrip.
De organisatie waar ik was afgestudeerd omarmde mij en via hen kwam ik bij mijn eerste officiële baan terecht. Vol goede moed en hard werkend ging ik aan de slag. Wat ik me alleen niet besefte was dat ik veel wist, maar vooral ook nog heel veel niet.
Ik had geleerd over groepsdynamieken, maar ik had nog niet alle mogelijke vormen in het echt meegemaakt en dit level heb ik tot op heden nog steeds niet uitgespeeld. Ergens is het ook goed als dat nooit gebeurt, want het geeft je het vermogen om relaties op te bouwen.
Ik had geleerd dat beleving altijd juist is, maar nog niet hoe je moest omgaan als die van een ander anders is dan die van jou. De diepgang vond ik in de volgende gedachte: Iedereen heeft EEN waarheid en DE waarheid bestaat niet. Gelukkig zijn er nog wel feiten, zoals de zon die opkomt en die geven ons houvast.
Ik was altijd heel erg praktisch ingesteld, maar ik wist niet dat ik ook creatief kon en durfde te zijn. Door situaties werd ik steeds meer geprikkeld om creatief te denken, deze prikkelende omgeving zorgde ervoor dat ik veel dichter bij mijn innerlijke kind kwam. Niets is te gek!
Zo zou ik nog wel een boek kunnen schrijven over alles wat ik nog niet wist. Een nieuw doel was geboren. Later als ik groot ben word ik een hele goede leidinggevende.
Als je gaat werken met mensen dan is geen dag hetzelfde. Jaren vlogen voorbij en er zijn veel situaties waar ik van alles over zou kunnen vertellen, want weet je nog die ene keer……., maar dat bewaar ik voor later.
Des te langer ik bij mijn eerste “echte” werkgever was, des te beter ik groeide in mijn rol. Er was ruimte voor nieuwe doelstellingen. Zo wilde ik meer entertainment voor volwassenen, gingen de shows zich evolueren en groeide ik van leidinggevende naar manager. Dit ging zo natuurlijk dat het bewuste keuzemoment aan mij voorbijging. Tot dat hier weer ruimte voor kwam.
Wat doe je als je eigen “later als ik groot ben” niet meer overeenkomt met je omgeving? Dan is het tijd voor nieuwe prikkels. Wetende dat je veel gaat achterlaten, maar nog niet wetende wat de toekomst je mag brengen.
Later als ik groot ben, ben ik een avontuur aangegaan en kijk ik vol trots terug op dat ik keuzes heb durven maken. Dit avontuur ben ik aangegaan vanuit de gedachten: Toen ik nog klein was;
- ging ik in de speeltuin spelen met de kindjes die het ook leuk vonden om met mij te spelen of die mij hielpen. Met andere woorden als iemand je niet verder helpt, bedenk je dan kort waarom dit zou kunnen zijn, maar investeer vooral in de mensen die wel het beste met je voor hebben.
- deed ik bijna alles rennend, maar stond ik ook af en toe even stil. Door de tijd te nemen om even niets te doen geef je je brein op nieuw ruimte om de prioriteiten helder te krijgen.
- stopte ik met de dingen die ik niet leuk vond of maakte ik er een feestje van. Deze keuze is er nog altijd.
- deed ik vaker dan eens een beetje gek en maakte het mij niet uit wat andere ervan zouden zeggen of zouden kunnen zeggen. Door de magie van werkkleding kun je leren dansen in de regen en de “rollen” die je speelt komen steeds dichter bij wie jij bent.
- vroeg ik om hulp als het even niet ging. Nu herinner ik mezelf eraan dat ik niet alles alleen hoef te doen en dat de kracht van hulpvragen sterker mag zijn dan zelfstandigheid.
Vele keuzes in mijn leven zorgden ervoor dat alles volgens het “boekje” ging. Ik ben dankbaar dat ik in deze maatschappij het geluk heb om in veel thema’s gemiddeld of daarboven te scoren. Tegelijkertijd ben ik mij ook heel erg bewust dat ook deze gemiddeldes maar een keuze zijn. Een keuze die als land gemaakt is, omdat we veel potentie hebben rondlopen. In deze reis van keuzes ben ik alleen wel bang dat we ook heel veel potentie missen. Het leven gaat niet over gemiddeldes. Voor mij gaat het leven over in je kracht staan en waar jouw eigen kracht ligt is een ontdekkingsreis.
Lieve papa, mama, broer, mentoren, slb’er(s), werkgever(s), vrienden & alle andere mensen in mijn omgeving die mij mijn eigen keuzes laten maken. BEDANKT!
De start van mijn onderneming is geboren, want later als ik groot ben kan ik mensen inspireren om na te denken over de invloed die ze hebben op de toekomst.